ประเทศไทยเป็นประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข และประชาชนเป็นเจ้าของอำ มีเสรีภาพในการแสดงออก แสดงความคิดเห็น ซึ่งรวมไปถึงการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ ด้วย
ภายใต้เสรีภาพทั้งหลายนี้เอง เสรีภาพในการนำเสนอข้อมูลข่าวสารของสื่อมวลชนถือเป็นเสรีภาพที่สำคัญ การรับรองเสรีภพสื่อมวลชนทั้งในด้านการรวบรวมข้อมูลข่าวสารและเผยแพร่ข่าวสารจะส่งผลให้ประชาชนทั้งหลายสามารถเข้าถึงข่าวและข้อเท็จจริงต่าง ๆ ของสังคมได้มากขึ้น อันจะถือเป็นส่วนสำคัญที่จะพัฒนาสังคมประชาธิปไตยของประเทศต่อไป โดยเสรีภาพของสื่อมวลชนนี้มีความสำคัญจนถึงขั้นที่ถูกบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ และตราสารทางกฎหมายระหว่างประเทศอีกหลายฉบับ
ก่อนการรัฐประหารในปี พ.ศ.2557 รัฐธรรมนูญฉบับปี พ.ศ. 2550 ได้ให้เสรีภาพแก่สื่อในการนำเสนอข้อมูลข่าวสารและเผยแพร่ข่าวสารค่อนข้างมาก มีข้อจำกัดเพียงบางประการคือการกระทำดังกล่าวนั้นจะต้องไม่กระทบต่อความมั่นคงของรัฐและเสรีภาพ เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือความเป็นอยู่ส่วนตัวของบุคคลอื่น
ภายหลังการเกิดเหตุการณ์รัฐประหารในปี พ.ศ. 2557 โดยคณะรักษาความสงบแห่งชาติ รัฐธรรมนูญดังฉับดังกล่าวได้ถูกยกเลิก และแทนที่ด้วยรัฐธรรมนูญฉบับชั่วตราว พ.ศ. 2557 ซึ่งให้อำนาจแก่คณะรักษาความสงบแห่งชาติออกคำสั่งอันส่งผลบังคับต่อองค์กรของรัฐทุกข์องค์กร และประชาชนทุกคนในสังคม โดยคณะรักษาความสงบแห่งชาติได้ใช้อนำนาจตามคามในมาตรานี้ออกคำสั่งหลายประการที่กระทบต่อเสรีภาพของสื่อมวลชน และต่อมาได้ภายหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับปี พ.ศ. 2560 แม้จะมีการกำหนดรับรองเสรีภาพสื่อไว้ภายใต้กราอบของกฎหมาย แต่มาตรา 44 ตลอดจนบรรดาคำสั่งทั้งหลายของคณะรักษาความสงบแห่งชาติที่ประกาศใช้ออกมานั้นยังคงอยู่ ลักาณะเช่นนี้ทำให้เกิดการจำากัดสิทธิเสรีภาพของสื่อในการนาเสนอข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ เป็นอย่างมาก โดยลักษณะเช่นนี้ขัดต่อกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองและอาจถึงขั้นขัดต่อตัวรัฐธรรมนูญเอง ด้วยเหตุนี้เองจึงพอจะทำให้สรุปได้ว่า เสรีภาพของสื่อภายหลังการกระทำรัฐปรารนั้นมีแนวโน้มที่จะถูกลดทนและจำกัดลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งนี้ บทความนี้เป็นเพียงบทความโดยย่อที่จัดทำขึ้นภายในห้วงเวลาอันจำกัด งนั้น จึงจำเป็นต้องศึกษารายละเอียดให้ชัดเจนต่อไป